Na Cmentarzu Komunalnym w Kamiennej Górze, po blisko trzyletnich staraniach regionalisty Bogdana Adamusa, odbyła się dziś (wtorek, 30 maja) uroczystość odsłonięcia tabliczki upamiętniającej grób weterana, tym razem legionisty Antoniego Bielskiego, żołnierza 85 Pułku Strzelców Wileńskich, uczestnika wojny polsko-bolszewickiej, odznaczonego Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości, patrioty zasłużonego dla niepodległości Polski i mieszkańca Kamiennej Góry.
Uroczystość odbyła się przy warcie honorowej wrocławskich policjantów, ponieważ po powrocie z niewoli w 1921 roku, Antoni Bielski podjął pracę w policji, pełniąc funkcję posterunkowego.
Po przywitaniu rodziny i zaproszonych gości, regionalista Bogdan Adamus, inicjator dzisiejszej uroczystości, przybliżył osobę legionisty Antoniego Bielskiego oraz jego dokonania dla odzyskania przez Polskę niepodległości.
– Dzisiaj niech pozostanie w naszej pamięci jako honorowe pożegnanie żołnierza bohatera, którego najważniejszym przesłaniem było “Dla Ciebie Polsko i dla Twej Chwały”, bo wszyscy oni umierali w biedzie, ciszy i zapomnieniu. Ustalając jego życiorys, korzystałem z dokumentów Wojskowego Biura Historycznego w Warszawie i informacji przekazanych przez jego rodzinę – powiedział regionalista Bogdan Adamus, opisując postać legionisty, który zmarł 12 listopada 1962 roku i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Kamiennej Górze.
Antoni Bielski urodził się 5 października 1894 roku w Kownie na Litwie. Tam też ukończył trzy klasy Szkoły Powszechnej, po czym wraz z rodziną opuścił Kowno i przeprowadził się do miejscowości Czerwony Dwór, gdzie jego ojciec wykonywał obowiązki gajowego. Od zawsze w rodzinie Antoniego Bielskiego kultywowano patriotyczne zachowania, miłości i przywiązania do Ojczyzny. Z tego też powodu zrodziła się u niego chęć wstąpienia do Legionów Józefa Piłsudskiego, co stało się faktem w roku 1914. Po przejściu szkolenia wojskowego został skierowany na front, gdzie toczyły się krwawe i zacięte walki z Ukraińcami, Niemcami, Litwinami oraz Bolszewikami. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej oraz odzyskaniu przez Polskę niepodległości jego Pułk Piechoty Legionów został rozformowany, a Antoni Bielski powrócił do swojego miejsca zamieszkania. W wyniku zagrożenia bezpieczeństwa polskich granic, w 1919 roku ze strony bolszewickiej Rosji oraz Ukrainy, rozpoczęto w kraju formowanie jednostek wojskowych. W tej dramatycznej sytuacji Antoni Bielski został ponownie powołany, jako ochotnik, do 2 kompanii 85 Pułku Strzelców Wileńskich w maju 1919 roku. Brał udział między innymi w bitwach w Baranowiczach, Lepelu, Smargoniu, Słonimiu, Nowogródku oraz nad Niemnem. Za bohaterską postawę na polu walki pod Lepelem został odznaczony Krzyżem Walecznych oraz mianowany starszym strzelcem. Z powodu zmasowanej ofensywy wojsk sowieckich w maju 1920 roku, 2 Kompania 85 Pułku Strzelców Wileńskich dostała się do niewoli bolszewickiej, w tym Antoni Bielski. W tej trudnej sytuacji jednostki Wojska Polskiego musiały podjąć decyzję stopniowego wycofywania się w kierunku Warszawy, gdzie dotarli w sierpniu 1920 roku. Trzydniowy zwycięski bój w Bitwie Warszawskiej pod Radzyminem od 13 do 15 sierpnia był wspaniałym wyczynem polskiej piechoty i okrył 85 Pułk Strzelców Wileńskich niespożytą sławą. W dowód uznania pułk otrzymał sztandar Powstańców Styczniowych z roku 1863, który został uroczyście wręczony jednostce 24 sierpnia 1920 roku w Siemiatyczach.
Po podpisaniu w Rydze 18 marca 1921 roku traktatu pokojowego nastąpiła wymiana jeńców wojennych, w wyniku której Antoni Bielski 6 maja 1921 roku powrócił z niewoli do Wilna. Po niedługim odpoczynku i nabraniu sił podjął pracę w policji, pełniąc funkcję posterunkowego. W roku 1922 w Wilnie Antoni Bielski zawarł związek małżeński z Anastazją Pieszko. Następnie w miejscowości Orany w roku 1926 podjął pracę jako gajowy. Prowadził tam ustabilizowane życie rodzinne z żoną oraz z czwórką dzieci. W roku 1939 otrzymał od Prezydenta RP Ignacego Mościckiego Medal Niepodległości, także w tym roku otrzymał Krzyż Zasługi Lasów Państwowych.
Po zakończeniu II wojny światowej w 1945 roku rodzina Bielskich przybyła do Kamiennej Góry i zamieszkała przy ul. Wiejskiej, prowadząc niewielkie gospodarstwo rolne, a Antoni Bielski zniszczył świadomie całą swoją dokumentację wojskową w obawie przed represjami ówczesnej władzy.
Był człowiekiem niezłomnym i bezkompromisowym, pozostawał w otwartym konflikcie z władzą ludową.
Bogdan Adamus
