Ponownie wracamy do ruin zespołu kapliczek stanowiących Drogę Krzyżową na Świętej Górze w Lubawce. Tym razem prezentujemy je w jesiennej szacie.
Miejsce prezentowaliśmy już na naszym portalu w maju ubiegłego roku tutaj i w zimowej szacie tutaj.
Wszystkie obiekty nadal popadają w ruinę. Kapliczki są pozbawione okien i drzwi, w niektórych zachowały się resztki polichromii ściennych oraz nieliczne uszkodzone figury.
Kapliczki zostały wzniesione na przełomie XVIII/XIX w., obecne pochodzą z przełomu XIX/XX w. i świadczą o charakterze katolickiej pobożności ludowej. Jej wynikiem był wysyp na Śląsku założeń kalwaryjnych. Jest to miejsce, którego tradycje pątnicze sięgają XVIII w. W latach 1845–1846 ustawiono stacje Drogi Krzyżowej.
W zespół Kalwarii Lubawskiej wchodzi 6 kapliczek:
kaplica św. Anny – z poł. XIX w. Była wielokrotnie przebudowywana za sprawą zmian kolejnych właścicieli wzgórza.
kaplica Ostatniej Wieczerzy – z 1892 r.
kaplica Koronowania Chrystusa – z poł. XIX w.
kaplica Matki Boskiej Bolesnej – z 1866 r.
kaplica Grobu Pańskiego – z poł. XIX w.
kaplica Zmartwychwstania – z 1902 r.
Opis Kalwarii Lubawskiej: Wikipedia
