Dnia 24 lipca 2016 roku o godz. 15.00 w Krzeszowie miał miejsce odpust ku czci św. Anny – babci Pana Jezusa i matki Najświętszej Maryi Panny. Mszy Św. odpustowej przewodniczył Ks. Biskup Marian Buczek. Na tą Eucharystię zostało zaproszonych wielu kapłanów z dwóch dekanatów kamiennogórskich.
Wyjście procesyjne odbyło się spod Bazyliki w Krzeszowie trasą do kościółka na Górę św. Anny, gdzie odbyła się uroczysta Eucharystia.
Krótki rys historyczny kościoła p.w. św. Anny
Przypuszczalnie pierwszą kaplicę poświęconą św. Annie, wzniósł opat krzeszowski Franciszek Büthner w 1517 r.. Wzmianka o tej świątyni pochodzi z 1522 r., kiedy to tenże opat ufundował dla tej świątyni dzwon. Źródło podkreśla niewielki rozmiar świątyni i fakt, że była to już wtedy budowla istniejąca, więc niekoniecznie wzniesiona przez wspomnianego opata. Za opata Adama Wolfganga świątynia w 1623 r. otrzymała nowy ołtarz główny, ławki i konfesjonał. W tym czasie była to budowla drewniana i w konstrukcji fachwerkowej. Opat Bernard Rosa w 1686 r. wzniósł obszerną świątynie, która okazała się niewystarczająca dla napływających pielgrzymów. Pątnicy przywilejem papieża Klemensa XI mogli uzyskać odpust zupełny za uczestnictwo w procesji i Mszy św. Przywilej ten, nadany za opata Dominika Geyera, spowodował budowę nowej, obszerniejszej świątyni w latach 1721 – 1722. Do tej budowli przeniesiono wyposażenie z czasów opata Rosy. W 1884 r. pożar strawił górski kościół.
Zachowały się jednak relacje świadków, na postawie których możliwa jest rekonstrukcja wyglądu wnętrza świątyni sprzed pożaru. Retabulum ołtarza głównego przypomniało analogiczne dzieło w kościele p.w. 14 Wspomożycieli w Ulanowicach. Tym samym sugeruje to autorstwo J. Schöttera i snycerzy z pierwszego warsztatu krzeszowskiego. W 1689 r. z fundacji opata Rosy w ołtarzu umieszczono obraz malarza klasztornego M. Leistritza. Przedstawiał on tzw. św. Annę Samotrzeć – Maryja trzymała Jezusa na kolanach, a św. Anna sięgała im po winogrona. Płótno flankowały posągi św. Józefa i św. Joachima (uratowane z pożogi w 1884 r. i obecnie eksponowane w muzeum w Domu Gościnnym Opata). W obu bocznych ołtarzach były obrazy z życia św. Anny, a na ścianach wisiało 13 obrazów olejnych. We wnętrzu znajdowały się jeszcze ambona i dwa konfesjonały. Na kolebkowym sklepieniu umieszczono płótno J. Neunhertza, przedstawiające 5 radości św. Anny, fundacji opata Benedykta II Seidla. Na dachu była sygnaturka z cebulastym hełmem.
Po pożarze w 1884 r natychmiast pojęto się odbudowy górskiego kościoła. Zachował się projekt odbudowy w stylu neogotyckim. Fasada miała otrzymać strzelistą wieżyczkę z biforyjnym prześwitem, a wszystkie okna stylizowane maswerki z witrażami. Projekt ten nie został zrealizowany, a świątynię odbudowano w uproszczonej formie, bez naleciałości stylowych. Wnętrze otrzymało nowy ołtarz główny w stylu neobarokowym. Obraz w nim przedstawiał św. Annę nauczającą Maryję. U jej stóp przedstawiono wazon z liliami oraz księgę z inicjałem ,,S”, a tło wypełniała edykuła. Obraz flankowały łącznie 4 kolumny o kompozytowych głowicach. Świątynia posiadała standardowe wyposażenie – dwa trony dla duchownych, ambonę i ławki. Ścianę zachodnią zamykała empora, na której były 4 – głosowe organy świdnickiej firmy Schlag und Söhne z 1889 r.
tekst: opactwo.eu
Kaplica św. Anny – galeria
Odpust św. Anny 2013 – galeria
